sadece bir gün.

hayatımda belki de bugün nasıl geçecek diye sorduğum tek gün bugün. 9490 gün geçmiş hayatımda ve ilk defa bugün bu soruyu sordum belki de 5 dakika önce kendime. bugün nasıl geçecek. hayatımdaki tek pişmanlık belki de bir ütopya. belki de şunca gün içerisinde keşke dediğim tek gün bugün. keşke bu dünyada yaşadığımız acıların bir provası yapılabilseydi. ya da bütün bu acıların son bulmasını sağlayacak o büyük aydınlanma yani cesaret. çektiğiniz acılardan sonra tekrar ayağa kalmaya çabalama arasındaki geçen zaman olmasaydı hayat belki de umut herkes için eşit sayılabilirdi. cesaretimizin olmaması da hayatın bizi hep aynı silahıyla kandırması aslında. bizler de her gün bu silahın menzilinde yaşamlarımıza devam ediyoruz. acılarımızın yankılarını hep kafamızda duyarak. herkesin ayrı ayrı bugünü olacak çıplak hayatlarında. nice 9490 günlere. bugün benim doğum günüm.

kötü

içimden hiç bir şey gelmiyor.tek hissettiğim acı.şu anda başka birinin hayatını yaşıyorum sanki.aslında yıkılmışım da çaktırmıyor gibiyim. düşman olmak istiyorum ama bu kadar çok severken, kendime kızmakta buluyorum düşüncelerimi.hala çözülememiş olan aşkla ilgili tüm sorulara ağlıyorum artık.kafamda binlerce bilinmeyen soru dikkatimi gülümseye çekmiyor.ağlamamaya direniyorum.duyduklarımı umuda çeviriyor zavallı beynim.acınacak şu benliğim ve ben karanlıkta yakılacak bir muma bile razıyız.