içimden hiç bir şey geçmiyor.duygularımın beynime hükmetmesinden nefret ediyorum.kendimi mutlu hissttiğimde içimdeki suçluluk duygusunun varlığı tam olması gereken yerde şu an.akması gerektiği gibi akıyor hayat aslında.gitmesi gerekmeden gidiyor bazıları.yaşam destek ünitesinden vazgeçeli çok uzun zaman geçmiş sayılmaz.yani hayata dönmem için kalbimin desteklenmeye ihtiyacı olabilir.fakat bunu yapamsı gereken kişi bazen tek bir kişi oluyor ya işte bununla derdim aslında..